Το έργο μου

Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται ίσως στην σημαντικότερη στιγμή του τα τελευταία χρόνια. Κι αυτό διότι τους αμέσως επόμενους μήνες το σημερινό πολιτικό προσωπικό θα πρέπει να αποδείξει την ωριμότητά του και την αίσθηση ευθύνης που αρμόζει στην εποχή και στην χώρα πρωτίστως, κάνοντας υπερβάσεις.

Από την εκλογική αναμέτρηση της προσεχούς Κυριακής για την ανάδειξη των νέων 21 Ελλήνων Ευρωβουλευτών, -αναμφισβήτητα και αναλόγως του πολιτικού αποτελέσματος- θα εξαχθεί ένα ευρύτερο πολιτικό μήνυμα. Ένα πολιτικό μήνυμα το οποίο θα απαντά στο πως ανταποκρίνονται οι πολίτες στα διλήμματα που μέχρι σήμερα έχουν τεθεί.

Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια βρέθηκε στο μέσο της χειρότερης πολιτικής, οικονομικής και θεσμικής κρίσης μετά την μεταπολίτευση. Μιας κρίσης που επηρέασε  δραματικά το επίπεδο ζωής όλων ανεξαιρέτως των Ελλήνων και ανέτρεψε  τα προγράμματα και  τα οράματά τους για το μέλλον. Όμως τώρα υπάρχουν όλες οι ενδείξεις πως οι θυσίες δεν πήγαν χαμένες και πως αρχίζουμε να ξανακερδίζουμε το μέλλον που μερικοί θεώρησαν  

Στις προσεχείς Ευρωεκλογές για την ανάδειξη των νέων -751 στο σύνολο- μελών του Ευρωκοινοβουλίου και των 21 Ελλήνων Ευρωβουλευτών, καλούμαστε να απαντήσουμε όχι μόνο στο κορυφαίο ερώτημα τι είδους Ευρώπη θέλουμε, αλλά και τι είδους εκπροσώπηση επιδιώκουμε για τα ελληνικά ζητήματα.

Το βράδυ της Κυριακής, και λίγο πριν την ψηφοφορία του κρίσιμου πολυνομοσχεδίου, το βαθύ συντεχνιακό κράτος του ΣΥΡΙΖΑ επεδόθη σε μία ακόμη μάχη επιβίωσης, καταθέτοντας πρόταση μομφής κατά της Κυβέρνησης και η οποία τελικά - καθώς ήταν συνταγματικά «απαράδεκτη» και άρα μη δυνάμενη να τεθεί προς συζήτηση - προσανατολίστηκε στο πρόσωπο του Προέδρου της Βουλής.

Με αφορμή και την επικείμενη εκλογική αναμέτρηση για την ανάδειξη των νέων μελών του Ευρωκοινοβουλίου, έχει επανέλθει πολύ πιο επιτακτικά στο ευρωπαϊκό τραπέζι, ένα μείζον πολιτικό θέμα που -κατά τις προηγούμενες δεκαετίες- είχε επίσης προκαλέσει μεγάλες συζητήσεις. Αυτό του μέλλοντος της Ευρώπης.